“حين تفقد العائلة بيتها، لا تفقد الجدران فقط، بل تفقد الأمان، الذكريات، والمأوى الذي يحتضن أحلام أطفالها.”

في غزة، هناك حكايات ألم تفوق الوصف؛ عائلات بأكملها وجدت نفسها تحت السماء بلا سقف، وأطفال يحملون أسئلة أكبر من أعمارهم: “أين سننام؟” و”متى للحرب أن تقف؟”.

أكثر من مليوني نازح فقدوا الآمان في غزة، عاشوا 15 شهراً تحت النار والفقد المتواصل، دمرت منازلهم واحيائهم بل والمدينة بأكملها. وتحت ركام المنازل المهدمة، وبين أكوام الحطام، تقف العائلات النازحة، تبحث عن مأوى يحفظ كرامتها وأطفالها الذين يرتجفون بردًا بلا غطاء، ويحلمون بغدٍ يشرق بالأمان.

في عيون أطفال غزة ترى العالم بحقيقته: الحاجة للإنسانية، للعطاء، للوقوف إلى جانب من فقدوا كل شيء إلا الأمل. كل تبرع، كل يد ممدودة، هي طوق نجاة يُعيد للعائلات المتضررة شعور الأمان، ويمنح أطفالهم الفرصة للضحك من جديد.

“When a family loses its home, they lose more than just walls—they lose safety, memories, and the shelter that nurtures their children’s dreams.”

In Gaza, there are stories of pain beyond description. Entire families find themselves under the open sky with no roof overhead, and children ask questions far beyond their years: “Where will we sleep?” and “When will the war end?”

More than 2 million displaced people in Gaza have lost their sense of security, enduring 15 months under relentless fire and continuous loss. Their homes, neighborhoods, and even entire cities have been destroyed. Amid the rubble of demolished homes and heaps of debris, displaced families stand, searching for shelter that preserves their dignity and protects their children, who shiver in the cold without blankets, dreaming of a tomorrow filled with safety.

In the eyes of Gaza’s children, the world is reflected in its rawest truth: the need for humanity, generosity, and solidarity with those who have lost everything except hope. Every donation, every helping hand, is a lifeline that restores a sense of security to affected families and gives their children a chance to smile again.

“Bir aile evini kaybettiğinde sadece duvarlarını kaybetmiş olmaz; güvenliğini, anılarını ve çocuklarının hayallerini kucaklayan yuvalarını da kaybeder.”

Gazze’de anlatılamayacak kadar acı hikayeler vardır. Aileler bir anda kendilerini çatısı olmayan bir gökyüzünün altında bulurlar ve çocuklar yaşlarını aşan sorularla boğuşmaya başlarlar: “Nerede uyuyacağız?”, “Savaş ne zaman bitecek?”

2 milyondan fazla evlerinden edilmiş kişi Gazze’de güvenliğini kaybetti. 15 ay boyunca ateş altında ve sürekli kayıp yaşadılar. Evleri, mahalleleri ve hatta tüm şehirleri yıkıldı. Yıkılan evlerin enkazı altında, moloz yığınlarının arasında, kendilerinin ve soğuktan titreyen, üzerlerinde bir örtü olmadan yaşayan çocuklarının onurunu koruyacak bir barınak arayan çaresiz aileler, güvenle adım atacakları bir yarının hayalini kuruyorlar.

Gazzeli çocukların gözünde dünyayı tüm acı gerçekleriyle görürsünüz: İnsanlığa duyulan ihtiyaç, yardım ihtiyacı, umuttan başka her şeyini kaybetmiş olanların yanında durma ihtiyacı. Her bağış, uzatılan her el, soykırımdan etkilenen ailelere güven duygusunu yeniden kazandıran ve çocuklarının yüzünü güldüren bir can simidi gibidir.